اپال که با لقب ملکه‌ی سنگ‌ها و جواهرات شناخته میشه از گذشته تا الان به عنوان نماد امیدواری، شادی، معصومیت، زیبایی و شانس شناخته میشه. در گذشته مردم اپال رو به عنوانی سنگی قبول داشتن که به اندازه‌ی رنگ‌هایی که در خودش جا داده، به همون اندازه هم قدرتمنده و افسانه‌هایی که از گذشته تا الان با این سنگ همراه بودن، در این تفکرات بی سهم نبودند. در یونان باستان باور داشتن که سنگ اپال، اشک‌های شادمانی زئوس، پادشاه خدایان، برای پیروزی در برابر تایتان‌ها بوده. اعتقاد بر این بود که اشک‌های زئوس یا اپال از صاحب خود مراقبت میکنن و ذکاوت رو برای صاحب خودشون به ارمغان میارن و در برابر بیماری های پوستی و چشمی از او محافظت میکنن. از طرف دیگه عرب ها اعتقاد داشتند که در زمانی که آسمان میدان جنگ صاعقه و آذرخش بود، برای پایان به این جنگ، این سنگ از طرف بهشت فرستاده شد و با اومدن خودش رنگین کمان رو ایجاد کرد به همین دلیل همه‌ی این رنگ هارو در خودش داره و نشانی از صلح و ارامشه. هندی ها باور داشتند که اپال، خدابانوی رنگین کمان بوده، که به خاطر زیبایی بی‌نظرش مورد آزار قرار میگرفت و در آخر خودش رو به شکل سنگ در میاره تا به آرامش برسه و به همین دلیل نماد معصومیت و زیباییه.